Mehmet ÖZTEK, 1977 - ÇARŞAF
Ya ben ağzından başlıyorum ölmeye huuu
Evleri kov alıyorum tahtaboş huyum
Kem anlarımı koklasam ne zam
Kentimden hahahakısırıyorum elde var buuu
Şok boşuna gidiyor körüyorum
Su kendime sapışım
Evallahın yokmuş benimçimden yol bi yol
Ya ben nerede kitleysem orana köksürüyorum kendimi
İçten geliyorum her şeyi bir ten körmeğe
Dış arıymış dilimi kötürüyorum iç eriyikten
Elle demiştim sana belleğimde sulusepken kaç orman
Ellersin belki ay ay aklarıma banmış akçamı
Ya sen beni bir kün güldür gitmeden
Horhor'da kullan bulursun tersilerimde kalmış kumaşı
Öğürenirim bi bakarsın duvarlara taşmış duayı
Kaldır bu çarşıatları artık yanlı ş rüyalar
Bu da var sen benim en açıklı yerlerimden hoşlanmıyorsun
Sana çok geldim kalemden sana güller uçurmuştum ok katar olur
Bir kün gelir aramızdan bir künk açılır
Bir de boşlanırsam Zübeyde birde olmak hep
Ancak o zaman tanışabiliriz sen inle hep yuuuh
Ücra, Şubat 2005
| 
