AŞKTAN VE DOĞUMDAN - Mehmet ALTUN (1977)
İki nehirde yüzdüm,
İki çeşme, iki göz gibi aktı bana
İki dil tuttu beni, iki mendil oyası, iki meyve çiçeği...
Bundan işte Kürtçe doğdum, Türkçe seviyorum evreni
Annem diyorum, bu yüzden
Hâlâ bir kahve tanesidir,
Hâlâ kapısı kilit görmemiş bir mabet
Ne dilenci dönmüş eşiğinden, ne süte doymamış kuzu
Şimdi,
Yani mevsim açıldıkça bahara, kışın savaş olduğunu anlatır
Zemheriyi diyor,
Zemheriyi yakılmış ormandan tanıyacaksın
Bileceksin baharın, mantarın ve böğürtlenin evi olduğunu
Başak sararmadan doyacaksın toprağın hünerine
Ve keklik peşinden koşmaya...
Alabalığa, sazana ve... Doyacaksın,
Kır çiçeklerinin kokusuna, bir de komşuluk çayına
Dolarsa tane, çekerse başak, vakit evzeldir akçeden
Diyor ki;
-Kışı tanırsın, hazan doğum-ebe sidir bu yüzden
Harmansa doyum-evi... Annem diyorum, bu yüzden kürtçe' dir ya da
Annemdir kürtçe...
Ya sevdiğim,
Sevdiğim ha! Ağlamak, gülmekle kardeşse
Her ömrün bir mevsimi var, her dilin bir bahçesi
Aşkı dülger gibi işleyen dilim, hattat sevgilim
Doyduğum değil, seviştiğim topraksın
Sevdiğim diyorum, sevdiğim bu yüzden
Hala tediyorsam gecelerinde, hala kentliysem biraz
Bir evi oturmak gibi, bir adresi benimsemek yani
Sevdiğim diyorum, bu yüzden Türkçe' dir ya da
Türkçe' dir sevdiğim kadın
Bu yüzden diyorum, kimliğimin iki yüzü var
İki fotoğraftaşınm içimde, iki kat masal...
Beni iki nehre götürdüler, iki ova seçtim, iki kapalı havza...
İki okyanus kokusu, iki dalga büyüttü beni.
İki el tuttum
Biriyle büyüdüm, ötekiyle çoğaldım diyorum
Hala bir mevsimi iki kez yaşıyorsam
Hem annem hem sevdiğim içindir
Bir ömrü ikiyle çarpıyorsam
Aşktan ve Doğu(m)dandır, biliyorum
Kürtçem benim, doğu(mu)m, Türkçem diyorum; aşkınıdır
E, Mayıs2004 Mehmet ALTUN
| 
