19- Adem YEŞİLYURT - ARINDIM YARAMDA
Fazlaydınız, buz dilime değerdi.
Çokça sırt çokça baca, ve ense.
Rüzgâr söze koyulur taş arınırdı.
Çocuk derimden rüyama sızan
Kara adımlardı, ölüme yakışan töre.
Fazlaydınız, ve gelip beni buldunuz.
Mevsim; o uluslar hukuku, doz ve yara.
Bir çiçeğin akşamı seçmesi benim yerime.
Susku’nun dekoru. Ter; çabamdaki erdem.
Kısaydı tüm ilkyardım sözcükleri ve
İnsan yalnızlığı gevezelikti kendine.
Ama anımsadım, uyuduğum da olurdu
Ten, donmuş bir su gibi susardı yataklarda.
Fazlaydı her şey, çokça siz, im’deki güz.
Önyargısız genişlikten fitne köşelere bir son.
Kapandı kapıları ovalara açılan etimin.
Ayvaz ve temrin. Ateş rahlesiydi cesaretin.
Duvar duvar duvar, ses ölüsü engelim.
Dilimdeki kir, göğsümde tırpan. Azalsın dedim
Artık... Susmakla başlıyor çoğul yitimlerim.
(E Dergisi 15 / Haziran 2000)
Adem YEŞİLYURT
|
