Ayten MUTLU - UZUN GEMİDE AKŞAM
Bona rerum secundarum
Optabilia
Adverserum mirabilia
Stoacı Seneca*
-I-
Yorgun
Gölge izleri
Çoğalırken
Günün bakışlarında
Renkler
Solgun lekeler
Bırakarak ruhlarda
Kuytuya
Sindi
Akşam
Göçte yaralı bir kuş
Gibi düştü
Şehrin avuçlarına.
-II-
Siyah bir şeyler
Büyümede
içimde
Dedi sıkıntı.
Açılırken
Mesafeler
Sözcüklerin
Birbirine değmeyen
Parmaklarında
Evler
Karaltında
Serceler
Gibi
Sokuldu
Birbirine.
-III-
Uzun bir gemidir
Her mevsim
Bu bahçede
Dedi avlu
Vedayı
Merhabaya
Yükleyip
Çözer palamarını
Ve denize
Başlamayı
Unutur
yola çıkmadan
Önce
-IV-
Kabulleniş
Sığınaktır
Korkuya
Dedi balkon
Bir menekşe
Bile yok
Geceleri
Yanımda
İçeri alın beni
Hadi yağmur iç
Şapkandan
Dedi sokak
Rüzgar kokla
Ve benim çocuğum ol
Sokul yalnızlığına
* Mutluluğun verdiği güzellikler özlenmeyi, mutsuzluğunkiler ise övülmeyi hakeder.
(Kum Dergisi / Haziran 2002)
| 
