Ali Duman / CEREN
Kabaran göğsüm kaybolsun aşkın kayalıklarında
Yokluğunun her şekline alıştım yokum
Yağmur kalbini kalbime doğru oysun
Bu azaba kabir gerekmez
Toprak bir dağ alametidir
Kan dolu bir kaptır göğsümde
Ben göğsümü ummana
Uykularımı yırtan o kükreyiş sesine açtım
Bana yalnız deniz akseder
Aşkının yabancısı olan her şeyden kaçtım
Senin yüzün yağmurun son yüzüdür
Ansızın çalan simsiyah bir telefonun içinde
Bitmeyen bir siren bir kartal çığlığısın
Gölgen döner durur durmadan anlatılır
Avcının vurulduğu hırçın iklimlerde
Senin yüzün kalbime çarpan Babil Kulesi
Kardeşi kardeşe çağıran bir avuç zirve
Senin yüzün bana geri verilecek
Yeryüzünün en uzun en boğuk cümleleriyle
Ey ölü çocuk ey küçük sevgili
En kısa en sıcak en şen kelime
Yeryüzü yüzünü yüzüme doğru oysun
Ruhumun ateşten dansı
Masmavi yakan o şimşek okunsun
Mermerin üşüyen kalbinde
(Kaşgar, Sayı: 27)
Ali DUMAN
| 
