Zeynep Köylü - ATLASLAR KAYIP
yeryüzü konuşur kendi kendine bütün dillerde ince mırıltılarla atlaslar kayıp
bir nehir tekrarlar dolaştığı her yeri avcum sımsıkı tutar geceyi dağılır suskunluğun geçtiği yüzüm bütün dillerin bilmediği bir sırtın sıvazlanışı dönüp geldiğimde taş odalara atlaslar kayıp
ağızsız bir kedinin ruhu çizilmemiş ağzı bozulmamış çocukların sokağında
uzayıp u z a y ı p u z a y ı p
giden bir yalnızlığın körpe kemikleri
ufalanır karanlığımda bir ağaca kurulan pusu gibi ayıp
en gizli yerlerime dokunan hiçbir dil söylemez ötekine yürür bacaklarım kendi kendine duyulur denizin ağladığı kayıp giden bir dilde
yenilenir haritalar kuş ölümleri sular altında ısınır seğiren kalbim dikenli teller gerilir uykusuna
kıyılarımda duran her ince kara tutulur bileklerim
en geniş zamanlarda
atlaslar kayıp
ADAM SANAT / MART 2005
|