Hayriye ERSÖZ / I. dantel
I. dantel
Tenimi onunla övdüm. Övdüm ve dolandım
Bir anlama. Ona bu benzersizliği anlatabilirsem
Uzandığım kıyıda uykuya dalıp
Göğsümde açılan girdaplara gülebilirim.
Kayalıklar üzerinde yosun ormanının kıyısına vardım
İnsana en yakın yerdeyim. Yosun kokuları ve yengeçler
Çok uzağında olmadığımı söylüyorlar.
Ve dönmek istemezsem eğer
Orada onunla kalabilirim. Işığa dokunduğum yerde;
Beyaz bir dantel örtülebilir. Süslenebilir hayat.
II. ipek
Yalnızca ikimizin bildiği bir isim verdi bana.
Dağ rüzgârları dizmesin harflerimi!
Adımı ipeğe sardım.
III. fener
Yalancı aşkların dişlediği etime fener tutunca ay,
Soyundum yaralarımı
Söze dolandım. Son aşkım
Göğsümde köklenirken
Asma yapraklarının gizlediği kapıyı açtım.
ÜÇ NOKTA / KASIM - ARALIK
Hayriye ERSÖZ
| 
