Kazım ŞAHİN, 1966 - YALNIZLIK ve HAYAT
durulunca sular bir telaş iner dağlardan
irkilir yan yana durmuş iki kuş
uyuyorlarken bir yerde bir gece
kanatlarında yükselen buğu
bir toplanıp bir dağılan bulutlar
kalbimizde duran bir ayın yalnızlığı
geceyi düşürüyor dalından
takvim mi yanlış işliyor
herkesin bir yanlışı var herkese
ara sokaklar ıslak taşlar şarap evleri
süzüyorlar bir yüzyılı sabırla
aslında gurbette değilim paltom omzumda
göğe dalıp kucaklıyorum ağaçları
yolların soğuğu ayaklarımda
her şey birden eskiyar bir sıcaklık
sanki biri bana gelecekmiş gibi
boş duruyor sandalyem
Dize, 94, Ağustos 2003
| 
