Deniz DURUKAN, 1966 - AŞŞŞK
aslında hiçbir şey yok ayla!
sadece tecrit ettim kendimi loşluğa
ayaklarımı uzatarak, bazen de gerinerek
kış esmerliğinde şarkı söylüyorum, ayla
senin ruhun uçmuş rutubetli odalarda
ÜşÜyor şimdi tÜm eşyalar ama korkma
korkma iyiyim ayla!
koca dolabın içinde asılı tek bir ceket gibiyim
açık yerlerimi kapıyorum, uzayan tÜylerimi
gÜneş nasıl da doğuyor yorulmadan her sabah ayla!
sen her sabah aynı sıcaklıkta kalkabilir misin yataktan?
hatta Üç ayrı aşkı taşıyabilir misin?
bu şehir yokuş yukarı uzuyor ayla!
çift camlı pencereleri, parlatılmış kapı tokmaklarıyla
kıvrılıyor evler dar sokaklara
kaldır eteğini ayla!
aşk hiçbir şeydir, beraber uyumaksa tecrÜbe...
ayla! bazen atlamak istiyorum aşağıya
Varlık / 1145, Şubat 2003
| 
