Ali HİKMET, 1971 - KÖŞELERDE
bu köşede bir çocuk hıçkırık
diğerlerinde bir adam tren garı
yolcular yolculuğa uzun raylarla bağlı
ve ayrılık... ölümün kalıma sunduğu
yağmur
damlaları
uzakta bir yelken diğeri kırık
yakınlar sözlerini azar azar
ötede uçurum gözlü kadınlar
yazar kuş/uykusunda kalplerini
içeride, o azgın mağarada siyah biten çiçekler,
dışarıda beyaz
toz, dışarıda bez melekler... dile gelmek,
en kolay çıkmaz sokak
besler ağzıyla ihanetini
aşağı köşede şimdi mahur bir çocuk ninni
hatırlatır kendine huzur-
lu bir akşam vaktini, baba/anne
ve ıhlamur
keser bir inkarı keser gibi
incecik
bileklerini
"bir fesleğen kopar aniden,
içeri alırlar rÜzgârı..."
Varlık / Sayı 1150, Temmuz 2003
| 
