Uğur AKTAŞ, 1976 - CEVİZ ÖNÜNDE
sen el çekme bari
sen ey, çağırdıkça koşan sıkıntı
tüm hayvanları ovanın
nehrin tüm çavlanları ve
doğarken boğduğum çığlık..
savururken aklımdan aklımı
bir berduşa nam olacak kadar rezil
akıttım salyamdan senden yadigar bulantıyı!
şimdi ağzım cılk. şimdi yanım yörem
ıtır bahçeleri kadar göğüne bulanası ufunet kuyuları
şimdi bende, annem kadar deniz bir akıntı!
çözüyorum ömrümün yumağını
ve çözdükçe ben, çözüp sardıkça dünya çıkrığına
ardımdan düğümlüyor şehrin âşıkarı
resmet bu hali ceviz
değil mi ki benden akan uyuşturdu kökünü
değil mi ki ceylanın gözünden çaldılar korkuyu!
E / Sayı 46, Ocak 2003 Uğur AKTAŞ
|
