Ali Özgür ÖZKARCI, 1979 - DEFTER
kurur... bu ten, kabarır; ezberlenmiş o sahilde
bırak! üzerinde külleri kalsın, yolculuğum
dedim hangi sır öteki perdede, söyle!
hangi rüzgar hangi ben'le, kağşamış olsun
titredi işte, körfez'deki o dalgın su
ile ne bir teknesi vardı ne de sahili...
serilmiş, önüne gibi bir merdiven yolculuğu
işte güz'leri derlemek... sana düşen o defterdeki
çardakta bunca silikleşen gölgeler, böyle nereye
şimdi ıslak, sonra okunmayacak; mendillere yazılsın!
gittikçe ufalan, sessizleşen o aksadeler/de
hüznün de, kutsal saydığın o defterlerden sayılsın!
Yom Sanat / Sayı 10, Ocak-Şubat 2003
|
