Arda GÜLYAN, 1984 - DAĞINIK SU
bir ırmak dokundukça uzar bilirsin dokundukça uzar
ben ki öyle dokundum açıyorum yüzünün ırmağını
yeni sularını buldum yeni sularını orda bir yerde
dağ kahvelerindeyim birkaç kişi vardı yalnızdım
aldım o kendimi çok serin yerlere indim
upuzunum ne vakittir yaşlı otlar gibiyim
eskiyerek uyanır insan bilirsin bir sabah eskiyerek
bütün kırılganlığımı aç bir ırmak gibi dokundukça uzar
orda evler mi kendiliğinden evler denizler neye benzer
ben ki ellerimde bulurum bir kenti bir seye benzetirim
al o yoksul siyahını yer değiş cumhuriyetimle
dağnık suyum yüklenip çıkıyorum göğü
Kül / Sayı 36, Mayıs 2003 Arda GÜLYAN
| 
