KANDİL

benim adım olmasa da olur; günlüğüne
düşürdün dipnotun kanayan çığlığında.
sevgilim hoşça kal… her aşk ki yanılgılarla
varılan anıları toplamıymış… vakitsizce
kapanan perdede, dehşet çılgınlığı ucuz
sloganlarla bastırılan… sahibinin bile inkârı
psikoz… geç de olsa bildim: uçurumdum,
eğildiğim sularında. yalnızlığım çöl yazgısı.
iklim değişince durulur sanırım, yüzümü
kırgın suyunda yuduğum ırmak… yakamda
gün yeşili rozet. böldüm saçlarımı ikiye…
bundan böyle gitmektir, bana en çok yakışan.

             o zamanlar başkaydı suskunluğun anlamı
             ne iyiydin suç ortağım, annemdin sanki.

Selami KARABULUT