Ürkek Bir Anı Oldum

I.
hep akşamı tutar günlüklerinde yitik çocuklar, bir
kızın
vücuduna serptiği ışıklarda sabahı bulmaya çalışan
bir cesur
çocuk da çıkar kimi zaman. (o’nun çığlığa çalan
susuşunda,
seviştikten sonra bacaklarını karnına çekip
oturuşunda,
kalkıp perdeyi aralayışında)

boşunadır çabası, bir cesur çocuk olarak adı hayatın
yanlışları
üzerine kurulmuştur ve hiçbir şey yanlışlardan daha
iyi
anlatamaz o’nu.

her zaman hazır tutacaktır sevinçli yerlerine batırmak
için
bir dikeni

II.
tren ayrıldı, unutuldum bir takvimin son yaprağında
kum saatinde bir ‘yitik çocuk’ olarak kaldım
zaman’ın dışında yer verilmişti, ne kadar sevsem de
sevgilimin gözlerine bir leke gibi bıraktım sessizliği
yazdıklarımdan o’nun kumral hayatına sızamayacak kadar
usluydum

tren ayrıldı tuttum koyu bir karanlıkta, yırttım
kendimi
resim oldum, ürkek bir anı oldum, artık kim olsa kırar
beni.

Akif Kurtuluş