GÖBEK BAĞI

Kim itecek bakalım
Beni hangi bahane
Hayata benzemeyen
Uğultular cebimde

Zemine kilim
Pestil öncesi çarşafa
Kayısı serer gibi

Yüreğimin askısında demirden
Bir çift eldiven
Arttıkça uzaklaşıp yitti biri
Öteki dirençle asılmakta
Aydınlığa doğru gözleri

Mahzun gömleği burada unutulmuş
Dostun asılı durduğu koltukta

Uçan halı uzak ihtimal
Düşeceğim yakın boşlukta

Süzülürken her kattan
Balkonda saksılardan
Rüzgârıma uzatıp boyunlarını
Vedaya çıkmasın çiçekler, öpmeyeyim
Baharat kokan sesimle gözbebeklerinden

Göbek bağımı getirin
Bağlarsa beni ancak o
Hayatın demir korkuluğuna

Boşluğa karışan mavi katlardan
Beş katlardan, dört katlardan, üç katlardan
İnerken hızla
Lacivert üstüne siyah düşerken gölgem
Gri yaldızlı betona