HAFİF DEĞİLDİ (5)

Çık kalbimden karşımda dur
İyileşsin orada ki incittiğin haziran.

Sen benim alfabemsin bilmeni istiyorum
Ömrümün masalısın
Eylülden on ikiyi kaldırıp atsam
Ne eksilir içimdeki sancıdan.

Ölümüm nedir ki bu dünya için
Bir ter damlası gibi kayacağım boynundan
Kafesini başımda gezdirdiğim bu aşktan
O günü istiyorum hiç olmayacak ama
Birbirimiz için ağladığımız
Utanmadan sokaklardan...

Ben aklına geldikçe bir hücre düşün
Bakma böyle dünyayı sırtladığıma
O hücrede düşün beni...

Bilmem kaç yüzyıldır çırpınıyorum
Çarptıkça duvarlara demir camlara
Kendimden gide gele eksiliyorum.

Ne ellerim seviniyor ne de gözlerim
Bilmemen mümkün değil hatırlatayım yine
Tutsak olan her şey çürür.

Dinle
Dünya zar zor dönüyor
Hayali kirletildi
Güzel olan kirletildi sevgilim
Umutlar kirletildi.

Kirlenmeyen bir aşk kaldı
Koru onu yoksa biter gökyüzü
Aşka dair umudumuz “şükür” daha bitmedi.

Ne zaman beni ansan o anda şiir oku
Bir kaç dizede benden söylersen sevinirim.