HAFİF DEĞİLDİ (4)

Bak bozlak söylüyor biri
Düzlük ve ay ışığı
Sadece bir kavak çok uzaklarda.

Üstümü ört, sırtımı iyi sıkıla
Yüreğim ateş böceği
Çekilmiş çocukluğumla aramızdaki yıllar
Ne yüzümde çizgi kalmış ne dünyamdaki ağrı
Çay başında çimmişim yıldız düşmüş canıma.

Bu sarsıntı neyin nesi bu tren neden durdu
Dur nereye gidiyorsun çiğneyip gözlerimi
Beni böyle bırakıp bu yetim yüzle.

Henüz bitmedi gece
Düşler yorgun düşmedi
Ben yorulmadım.

Tarihte dolaşmak incitti beni
Yüreğimdeki sızı oralardan kalmadır
Gide gele yılların yollarını eskittim
Bu acının ağrısını hiç bir yerim almadı
İplerini boynunda gezdiren çocukları
Anaların koynuna
Leyleklerin getirdiği masallar taşımadı,

Yar

Tut masa devrilmesin,

Asabilir misiniz aşkı da
Kırmızı yakalı kurbağalar.
.