BİR KENTİN ADIMLARI

I

bir boğazdan vazgeçip öyle
geldim kendime bilerek
boğazına takılı kaldığım bu kente

geçilemez tek denizden
akıntıma karışan yunus
balık mıydı ozan mı?
sevdiğim ilk adam mı...

öğrendim: yol ağzında düğümlenir
kentlerin sevdaları ayrılıklara
kocamış bir çocuk bu yüzden
bohçamda ne zaman çıksam Beyoğlu’na

II

şeyler değil sevgiler
döşedim yerine sırmalı koltukların
dardır öğrenci evleri, yurt odaları

pek çok, çok uzak nehirden
suyuma katılan başka anne çocukları
dost muydu düşman mı
bildiğim ilk yabancılar mı?

sevdim: erkekleri de ve kadınları
renkler biçtim isimlerine yakıştı
kediler besledim, havlayan sesler
kış günü gülebilen güller...

III

çalıştım: karanlık odalarda yaşam boyarım
Maçka’dan Tünele upuzun sahne
gemiler yaparım demirden geçen
üstünde Fatih’in ayakları:
bir kentin insana ilk adımları...