kırlangıç ağıdı

ben en çok seni ağladım
kırlangıçlar konarken dualarıma
dudaklarımla sevişti adın
kanadım/mavi
 
soluk nehir gibi geçtim haritaları
soyum yırtık bir atlastan geliyor
ezberimde tuttum ayrılıkları
sonra sus oldum/ağladım

erkendi yağmurdu kuşlar ölüydü
imanlı bir dağ köyüydü ömrüm
kırlangıçlar geçerdi göğümden
peşin dualarımda/ adın

yar yanımın yarısı kenevir tohumu
yarısı ateş
gitmeleri anlamlı kılmak için
doğurmuş annem
bir mim koymuş ellerime göbek bağımdan
alnıma virgül
sonra kırıldım/nokta

gözlerine bakardım
denize akar gibi
soluk bir nehir gibi geçtim haritaları
tuz gölüne döküldüm
ve nihayet/ çöl

antalya’06