SOLAN ŞEHİR III

anne
nasıl soldu
 
bakışı
rüya şehir
 
kayıp hülyalarıyla
başka diyorlar
 
etrafı
raylarla çevrili 'hayat'
 
her fırtınada
yeni bir deprem
sevgili
ve tenekeden evleri
 
eskiyen
slogan izleri
kaybolmuş duvarlarında
 
her yanı küf kokusu
her yanı kaba keder
yüzyıllar ihmalinden kalan..
 
reklam panolarında
'modern' dünya
 
çağdaş utanç
yüzyıllar boyu açlık
 
kırık hülyalarıyla
göğüslerinde hep o eksik gül
dudaklarında şehvet sözcükleri
               -hiç yaşanmayacak-
işporta sutyenli genç kızların,
 
yılların özlemi
tek tek
solgun karelerde şimdi
 
sararan giz:
 
tahta sandalyelerde
açık hava hüzün
romantik melodram sinemalar..
 
.....................
 
anne
nasıl soldu
 
ince ipek geceliği
yaz gecesinin,
 
naif gözyaşlarıyla
karanlığa
pul pul dağılan nehir
 
hangi iklimlerde kaldı
şimdi
 
o zarif yer
sararan şehir