HEPSİ BU

Kuru bir yaprak gibi düşüyorsun gözlerime
Dallarına tutunmayı geçirirken içimden
Kalbinle tökezliyorum
Kalbin Paris’te kundaklanan göçmen evi
Sen Nehri’ni tutup sana çeviriyorum
kesiliyor Akdeniz'in bilekleri

Parmaklarım saçlarını aralıyor usulca
Karanlığa çisil çisil gizlenen gözyaşların
Ve kanayan gül damla damla
İçimde telaşlı bir ipekböceği
Şiirimsi sözcükler kemirip
Mendil örüyor yanaklarına

Martının denizi öptüğü yerden
Gözlerini kıyıya çekiyorum
Hepsi bu