Melami Yalnızlıkları

-kalbime gömülmeli
aşka inat mugaylan dikeni-

yüzüm yılların bağrından koparıp hüzünleri
usulca bırakırken aynaya
ütopik düşlerimin
idam sehpası kurulurdu odama.

alfabetik olmayan harflere kanardım.
kinle bakardım kadeh tokuşturduğum boşluğa.
ahh! Melami yalnızlığım
gece yarısından sonra ağlama!

üşürdüm
üşürdüm ve ellerim
çaydanlığın titrek buğusunu boğardı ey Serena!
gamzelerimden başka çukurlar da varmış
anladım gözlerine bakınca.

dinle Serena!
dünyada
tek kişilik halaylar da olabilirdi
bir kitap elbette sondan okunabilirdi
bunu unutma.

ve hatırla:
sesin yeryüzünün en tiz çığlığı olunca
haykırmalar sona ererdi
çünkü acının
vakti dolardı Serena!

bekle
       sabırla…