Pozitif Bir Yalnızlık
Denizsiz adalar silsilesiydik
Kimse
Toplamazdı
Ağzımdaki balıkları
Sorusuz cevaplar gülümseyin bize
Ey parklara çökmüş ağırlıklar
Geçti mi yoksa
Yalnızlığınız
Gökyüzü kuyusuyduk
Damarlarımızdan düşerdik insan seline
Sonucu bilinen dialoglarda
Merak içinde gömerdik aklımızı
Hep
Bulvar kıyılarında rastlaşırdık
Tezgahında zabıta korkusu bulunan
Kavruk çocuklar korosuna...
Bakışları
İyice yıkanmış midyelerdi .
Bu sarhoş vakitlerinde
Görürdük öyleydi
El altından
Kin beslerlerdi çaresizliklerine
Cevapların soruları unutulmuştu çoktan
Düşmüştü alnımıza çakılan çengel
Nafileydi ne yapsak
Sinmişti bi defa gülümsemelerimize
Pozitif bir yalnızlık bulutu...
Ahmet Çakmak
Güzel Yazılar Dergisi Mayıs-Haziran 2001 sayısı