KAYBOLDU DAĞ BİR AYIN ARKASINDA
Kayboldu dağ bir ayın arkasında
yüzünü geceyle yıkıyorlardı
isli lambalarla büyüyen gölge
hep gizledi ırmağın aktığını
büyük makaslı terzi
ağacın kabuğundan bir ğ alıp
susmasının başına koydu
-bekliyoruz zamanın kendinden geçmesini
bıçak paslı
ve yaslı tuttu deniz
yalnızlığın benzersiz sevildiği ağırlaşmış akşamı
ağrıyordu içinden harfler geçen Çığ
düşmekten korkuyordu
uçmaktan
kırk gün boyunca vurulmaktan
arasında gözler biriken ağzı
ölü: mavi çarşaflarda sağ
-bacaklarından tutun
sonra yağmur yağdı dut yaprağına
uyudu bileklerinde küçük kalpli kuş
ayın bacaklarında-
ğ
Heves, mayıs 2004
