VOLKANDAĞ

yağmur bir atlı gibi koşuyor
ömrümüzÜ sürüyor bir tarla gibi yanlışlarımız
sevincin imecesi unutulmuş çoktan
masalların mağarasından güle oynaya bir kuş gidiyor
dizlerimiz çamur içinde düşüyoruz
biz gidiyoruz su kıyılarında nane nakış gidiyor

bir roman gibi çağıldıyor üstümüzden akan
bir oyun gibi kişneyerek damağımıza vuruyor
kantarmanın sivri dili
savaş gibi kanlı acı dolu karanlıklar geliyor
toprak altına düşen gibi çaresiz
biz gidiyoruz kucakladığımız doğrular gidiyor

kar yağıyar kirpiklerime
yüzümde buz damarları ayrılık ayazından
biz gidiyoruz içimizi yakan çağ gidiyor
kış gibi bir aydınlık gecemiz
kalbimiz yanıror karın beyazından
biz gidiyoruz sönmüş bir volkandağ gidiyor
 

Edebiyat ve Eleştiri, Mart-Nisan 2004