İLK YAZIT

İLKYAZIT

ben
tuhaf kör
öteleri gören
önünü göremeyen
düğümler düğümüydü ömrüm
nice yandım yakınmadım
yer işine ırak yıldızlara yakındım
ıraktı çözümler çözülmedim
yazma yoktu yazmadım
çizme vardı çizme yaptım herkese
karşılık beklemeden görmeden
elli güneş yolu geçince sakala ak düşünce
gökten yere düştüm yerin dibine
iç içe geçti ötelerle beriler
beriler ez di geçti öteleri
ölüm yeğ geldi birden
can veren suda can verevim dedim
anam uçmakta atam uçmakta ben uçayım
sudaki yüzüm ırak geldi gözüme
süt gıbi ilik geldi buz su
yaman gözbağcıymış ölüm kuşu
kızımla anası yeddi son solukta
canın canımız dediler durdum
canları canımdı durdum
yer altından yüze çıktım
ötelerle beriler yine iç içe
gök gözlü bir hatun belirdi ay dibinde
açıştık dokunduk tek elma olduk
ayrıştı ötelerle beriler
yıldızlar tanıktır
her şey yerlı yennde göklü göğünde
kör görür gör körür derdi anam
yüce göğe baktmı ah dedim
o bilgece söz yitip gitmese
kıvılcımladı yüce gök
ayaktan çok çizme yaptın dedi
sözler çiz artık
taşlara kazı öteleri


Varlık, Mart 2004 110