Boynuma Asılı Şiir

Gözlerini gördüm
içime, içime doğruydun
titreyen ışığı kapattı dudağım

saçların dokunmaktı
kaç zamanı geçip, Papatya sessizliğiyle

Bil Kadın!
Ağustos böceklerinin kanlı dudağında ölmek seni özlemek
boynuma bir şiir asıp, saçlarına ay ışığı olmak
göğsümde uyuduğun akşamlar, kaşlarının tenha su'yuna karışıp

özlemek bu
iç denizinde çırılçıplak
yıldızlara akmak Lodos vakitlerinde

Gözlerindeyim
içine, içine d/üşüyorum

dağlarımız karanlık
kuş sürüleri delirmiş cennetinde bahar'ın
gücümüz böyle bir gecede
kelepçesiz, sırılsıklam

büyülü şehirlerin terinden
denizler örüyoruz
bizi terkeden taş umutlarımıza
yangınlar vuruyor
dudaklarımızın tadını çalan rüzgara

soframız bitkin
sesin, boğazıma düğüm
tenim bir sana bakir, sana kokum

iklimini sal üzerime
ç
ö
z
ü
l
e
y
i
m

(Karşın Sayı: 7)