KİREÇ

mutluluk bile bir iklim işi
şu masanın etrafında toplanmış türkler
arkalarından sarkan perdenin işlemeleri kadar uyumlu değiller

sıkılırız belki de neden
çalık yeşerip susuz kaldığımız için sevgilerden

şu sözlerin geçtiği yurda bak
dün süt gibi kardeşlerim vardı
bugün kireç akıyor yüzümüzden

kim kime konar gelir de uzaktan
ben hep böyle geceleri düşledim
kırık bir radyo sesinde senin yağmurun olsam

döne döne verdiğimiz kaç oldu
oysa vermek kadar almak da sanat işi
kültür geçmez mi tarım kelimesinde bazen

bu kireç kuyusunda daha ne kadar
duyan olmadan sesleneceğim
birbirine değen sırtlarımız aynı yüzü taşırken

(Kitap-lık 100, Aralık 2006)