HECE VINLAMALARI
aklın ufkunda alkım kilimi
tamamlanır sevişmelerin menzilinde
kırmızı, renk değil, çavlan sesidir bende
halkların şarkısındaki mavi de öyle
uydum uyak düşürdüm dağların çağrısına
lehçesinde ışık salkımı bir heves
örgÜtlenmiş ağaçların uğultusuna benzesin diye
rüzgâra yazıldım
iki göz arasındaki bakış dili
dalga dalga yayılır kıyısızlık hasretine
lâ ve safir; o yâran iç çekişlerinde
hece vınlamasıdır
yıldız sağnağı, ateşböceği düşü
nar çiçeği gamzesine meneviş düşürür
ikindiyle akşam arasında
sinsi bir mor, kinli burgaç, karanfil ölüsü
giderim buralardan dedimse unuturum demedim ya
ayın aylasında pürüzsüz bir güzellik
kuramla beslenen devrim kadar güzel
ilk öpüş, derin tutku, sonsuz tazelik
zamanın elinden tutma vakti
ne çıkar sanki
Sınırsız bir vakte uyak düşürsem
Dize, Mayıs 2005