YÜZYILIMIN ARDINDAN I

yazımı bitirmeden gidebilirim, mürekkebimde, masamda
olmadı uysallığında kaldırımların, birkaç kat aşağıda, şurada

gidebilirim kimbilir hangi defterdeki sözü bitirmeden henüz
mevsim yaz olamaz, kış yahut ilk değil, belki gülgün güz

kâğıdın sesizliğinde gidebilirim, baştan çıkartan beni o tendir
ilk sayfada ahşap sıcaktır hep, mesafede uzaklaştıkça demir

gitmek büyük imkânıdır âni daima tutkuyla yaşamanın
şimdi ve burada hep rüyayla sevişen oluksuz kamanın

varılan yer hayattan sonra, kendinden evveli kardeşlikti
çok sonra bilinmeli: mahcubuz! İstek bir, hayat hep birdi

temerküzden sonra şiir yazdım, bağışla beni yüzyılım
affetmeyen tek tanrı, olmadığın bütün evlerde yaşadım

yüzyılım benim, kusursuz bir fırtınayla öpmüştün yüzümü
yeda ediyorum artık; çokum, yalnızım, izliyorum ölümü

yazımı bitirmeden gidersem, mürekkebim kurur masamda
kaldırımları sökemeden hele! uysallık işleyen şu yarada

elveda yüzyılım, sen giderken siyahı elde ettim tam burada

Esmer, Temmuz 2005