KUŞLARLA DÜET

kartal ölü bir kaya bırakarak yükseliyor göğe
geçmişi anımsayan sağır bir duygu
gökte puslu ağustos gri karalama
öykündüm rüzgâra uzanıp kıyıya vurma isteği
ölümü dışa vurma telaşı suyun

kırlangıç sökünü kudurtan uğultu kanat altı sonbahar
ölü otlar ve ağaçlar bırakarak geçiyorlar tenhalığı
akılda tutulan korku geleceğe dair
soyundum dokunmak için toprağa
vetmiyor dünyaya dolanıp durmak

yurt edinme telaşında insan sarılarak ölüsüne
kıbleye dönerek söz verir tanrıya sıkılgan yüzüyle
yanlışlarını tekrarlayarak geçmişi temizleme telaşı
bir yanıt inse gökteki kartaldan kırlangıçtan bir tümce
kimimiz yere inanıyoruz kimimiz göğe

olup biten her şey dünyayla

Ünlem, Mayıs-Haziran 2004