KUM

Şiirin zehrinde üç hafiye
medeni bilgiler, kurgu ve yabancı odam

Ben nereye dokunduysam orada zaman
kum gibi ezberimde

İçimde bir ağır terazi kımıldıyor
tartıyor dilimin naylon tabiatını ve seni
uyuduğu denizlerde güneşleniyor siluet ve şaman
Eril bir suçtu içinden geçtiğim o mutsuz çağ
herkesin vazgeçtiği
arayışlardan geciyordum

Yedi kez uyuttum kalbimi
kum ve tene yokluğu sordum
kanımdaki kuşkudan seni yarattım seni sevdim
çıplak gözle görünen örtülü haritaları ezberledim
durdum, oysa durulmuyordu sudaki göz gözdeki durum
bunca okunmuş mağara varken anılmış masal adı
sözümde siyah mürekkep
aşka kulluğum.

Yom Sanat, EylÜl-Ekim 2004