atatürk büstü

yeryüzünün bütün ormanlarını yığsanız kapıma
bir ardıcın yanık kokusunu örtemiyor işte

bir otelin isli duvarları kavruk ahşabı
yapışmış soluğuma kaç şiirin tortusu
neyi nefeslesem kömür olmayı reddetmiş et kokusu

o gün bu gündür geçmiyor içi yanan sobanın!
ve artık yoğurtlu madımak yer almıyor hiçbir sofrada

şiir ölmez diye yazmıştım yıllar önce
bir gün ölürsün diyen sevgilimin
avcuna sıkıştırdığı peçeteye
biz öldükten sonra göz yaşı kasesi yaptığı

siz hiç 37 aydınını
ya da kastamonu'sunu
yitirmiş bir devletin
yarıya indirmediğini gördünüz mü bayrağını
şiir işlemek bizim ki
kalbi alınmış toplumun yatak örtüsüne!

ilk kez yaşaran gözleriydi
oysa göremediğimiz atatürk büstünün
yıllardır okul bahçesinde