YİNE DE DEMELİYİZ

Günün yorgun yerlerine yaslanarak
Yazıyor senin el programına
Yüksek lisans öğrencisi bir kızın gözleri
Ders vereceğin sınıfların kapı numaralarını

Yenilgilerini bile göğsüne bastıran
Bir aşk öyküsünün
Koridordan defalarca geçmişliği
Karşılıyor sendeki düşlere dalmışlığı
Daha ilk sınıfın girişinde

Kaçamak bakışmaların çay bahçesinde
Eylülle göz göze gelerek
Simit ve peynirle kahvaltı
Yapıyor tuzla ovulmuş sözlerimiz

Ders çıkışı aynı yerde kendi kendime:
Yanıtsız kalmaktan sıkılsa da
Kimi zaman 'seni seviyorum' deyişimiz
Yine de demeliyiz...

Varlık, Aralık 2003