KENTİ BASAN AL YALNIZLIK

Uzak odalarla dolu bu oda
yanındayım,
görmüyorsun iyice
tuşları kıskanıyor unutulmuş ellerim
gözlerin bütün bahar
ekranla sevişince
 
çet(e)leşiyor kent aynı hızla
kül rengi yalanlar uçuşuyor havada
şarkımı söyleyemem güneşine bakmadan,
menekşelerim açmaz, penceren kapalıysa
yankılanıyor düşüm ıssızlığına çarpıp
sürükleniyor giderek
sözcüklerim isyana
 
saatler sürüyor, yoruluyorum
tüm kenti basıyor al yalnızlık,
kollarını kavuşturmuş bize bakıyor yarın,
kolay sorularıma
bunca çetrefil yanıt
 
şifre kalbimdi, kırdın!
 

Andız, Haziran 2007