NE KADAR YENİSİN HAYATA

Açlık sabahı başlatıyor. Uyanıyor çocuk
güneş sıçratır üzerinize. Evler boşalır birden
ter taşınır iş yerlerine akşam yemeğine karşılık.
saçlarından akmaya başlar sular
sen tutunca yeşerir uzatılan kuru dal
dünya irkilir yüzünün aydınlığında
parlatıp durursu unutulanı. 
 
Özledikçe başım eğilir boşluğa
açılan her pencere kararır bir bir
bütün gece aşınıp durur cinsellik
gürültüyle boğulur uykular...
Direnen bu ağrıyı artık yenilemeli
değiştirmeli bir yaşamın sakladığı isyanı.
Alnını kalbime değdir, bal tenini önemse
aralanırız birbirimize, konuşmasak sesimiz incinir
yoğunlaştıkça aramızdaki ısı
bitmenin başlamanın tam ortasında
yalnız benim mi o kaybetme korkusu.
Günleri sarsıntıyla başlatan ıslıkları unutma
dünyanın inleyen toprağını
kurşuna dizilirken yaptığım o ki
önde duranın genişler gövdesi...
Bak ne kadar yenisin hayata
iyiyiz yan yana koşmaktan
bir elin yüreğimde öbürü dağlar kadar
öyle işte, bazı şeyler vardır unutulmamak için
elbette yaşamaya karşılık, elbette aşk kadar dayanıklı. 
 

Varlık, sayı: 1199, 2007