YERE DÜŞEN GÜL SESİ

senin ora'da akşamları küskünler sarılıyor
yanağına hep kuşlar konuyor onların
derd'oluyor, kendine katlanıyor sokaklar
aksak bir hüzünle anılıyor geçmiş
 
senin ora'da kent uslanıyor
arkadaşlar kıraathanede toplanıyor
iskambil bile çekiniyor öfkemizden
su veren de sızı veren de unutulmuyor
 
senin ora'da hüseyin ferhad okunuyor
hazer'in avcundan su içiyor azer
bazı rindler mürekkep kanıyor
hayal de keşfediliyor ülkede
 
senin ora'da ılık gece doluyor ciğerlere
yorgunluk nedir bilinmiyor
müezzinden önce uyanıyor şair
yere düşenleri topluyor, mıntıkamda gül var diyor
 
senin ora'da eylül diye bir mevsim olmuyor
içerden çıkıyor çocuklar
ceplerinde o uzun yağmuru taşıyorlar
hayır kimse ağlamıyor ağlamıyor ağlamıyor
 
senin ora'da mizgin de ölmüyor uğur kaymaz da
hayat parkların sesinde büyüyor
gelmeye az gitmeye çok bir ses de olsa
bir adı oluyor salıncakların
 
senin ora'da aşk ve devrim
yenilmiyor ayrılığa ve devlete


Varlık, sayı: 1193, 2007