GİTTİ, BAHÇE SULADIM

Geldiğinde bahçe suluyordum;
kuşların güneşten giysileri, çiçekler bana gülümsüyordu.
 
Döşeğini döşeğimin yanına serdi;
bana bitmemiş şiirlerini gösterdi.
 
Üç gece dört gün kaldı bende, bahçeden hiç çıkmadık.
Bu bahçe, dünyada dedi, bana dünyayı gösterdi.
 
Kavun yedik, uzandık çardağın altına,
bana yaprakların arasından ayı gösterdi.
 
İkinci gece gözlüklerini çıkardı, tekmeledi pikeyi,
bana içi kızıl, dışı mor, o yarılmış inciri gösterdi.,,Hiç üzmedi beni, yaralamadı,
yaralı olduğunu bilmediğim yerlerimi gösterdi.
 
dedi şifa bende değil ben şefkat emerim,
kalamam, yaran bana bulaşır, bana gerçekleri gösterdi.
 
Gitti yine bahçe suladım, bahçe dünya gibiydi açık,
çırıl kuşlar çıplaktı, çiçekler gülümsemiyordu artık.
 

Sonra Edebiyat, sayı 1, 2007