BÜLBÜL VE SANSAR

1-
 
Otların şarkıyla estiği bahçeydi
İçimin genişliği uzun ötüşündeydi kuşun
Suçlarımdan ve saçlarımdan eğdim
Size gövdemi gül ve güz baktım
 
Yüzünün reçinesiyle uyuyor
Gümüş kediler ve sümbüller
Ağacı öyle suskuda bir yuva
Çiçeklenmiş bir gecede kaybettim
Unutuşun o çılgın seslerini
yaşamadım inlediğim kadar
 
Bak işte işitmek için seni
Bir kadın oldu içim dedi
Buhurdan ve har'dan
bakınca azaldı gözümdeki can
Büküldüm ve aktım ona
Boşaldım yüzüme varan sudan
 
Ben bu serçelerin
Yuvalarını bozup bozup
Çocuk bahçelerde
Hep erik ağacı kaldım
 
Kimse beni iyi hatırlamasın.


 Bireylikler, sayı 13, 2007