SERAP’IN UYKUSU

Serap’ın bir elinde bir göğün çizgisi
avuç içiyle kapıyor yüzünü
Serap’ın öbür eliyle geldi
uykulu ay ışığı rengini dök
örtün içeri alma kimseyi

ayak parmakları geriye doğru
kıvırıyor kendini hiç sesi çıkmıyor
ayağında kendi baş harfi
beli omuzları yeniden hep baş harfi
sesi sakin savaşlar gibi s’li
üzerime sinen onun göğü

Serap deyince o kuytu
Serap deyince o uyku
kalbim kırık Serap deyiverince
farkına varamıyor bu ev
içindeyiz seni sağır eden biziz
kalp kırıkları süpürülmüyor

Serap’ın parmakları var
meme uçlarımdan içeri sığıyor
sol tarafımda bir dengesizlik
eksiklik sol tarafında her şeyin
orada uğuldayan yanım bulanık
avuç içindeki taş gibi ılık
al onu Serap tut onu öleceğim
kalp evimde hasar var

(Varlık 1173 / Haziran 2005)