kremli dudaklar

           
                     ıssız şarkı fısıldadı elektrik telleri kulağıma       
                     en güzel düşüncem ve sen yan yanayken omzumda

gelmediğin iklimlere sakladım gölgeni
torbalar dolusu hüzün indirdim denizime
hep turuncu hapla öldürüldüm canice
yıldızların altına biriktirdiğim sevişler yoksun dönmekten

buruşturup attığım yeşil sayfalardaki hüzünlü şiirler
ağlamayın artık ‘gülmeyi hak eden gülmeli’ diyen
dedem haklı

ne güzel bakarsın ey zeytin ağacı
kısa boylu barışçılığın bana  benzer
yemişlerin kan yapar tutsaklara
tanıdıksın doğuştan

senin gidişine  benzeyen hatalarıma
rastlıyorum yaptığın her hatada
baktıkça seni hatırlayacağım bir ölüm var cebimde
ulu orta çıkaramadığım

hep korktum kapalı kalmaktan
seninle ya da tek başına
iyi ki engel oldu kremli dudaklarım aşka