İKİNDİ VAKTİ

sabah serinlikti akşam içgörü
beni esirgeyen gökyüzü

öğleden sonraydı ikindi vakti
sanki doğmakta zorlanıyor gibiydim
sümüksü bir zar yüzümde
bilmediın hiç nefes alıp vermesini

sürükleyerek kendimi içimden
ancak böyle yaşıyor gibiydim
uykusuzlukla vardığım vakit
yoktu içimde bir elifbanun

ilerleyişim saat yönünün tersinde
ve sanki çatlamıştı çatısı dünyanın
gözleriınde bir anlatıcı yoktu
bir sona varacak başlangıcım

mülküm tabiat tutmayacak biliyorum
kesilmiş rızkım başka olanın yanında
kuru ağacın altındaydı ikindi yağmuru
gökyüzünde bulunmayan ne bilsindi gittiğim yolu

sabah yok artık dünyada, karanlık yok
genişliyordu çatıdaki çatlak ikindi vakti

seçemedim yolu mu

Akatalpa / Sayı 100 / Nisan 2008