KENDİNE DÜŞEN KEDİLER MEZARLIĞI

Kendine düşen kedileri diri diri gömerler;
alarm çalarım sesimden uzak.
Saatler, yüzünü döner hayatın;
köşede cinayetler…

Dilimde bedeniniz,
yalnızlıkların bekareti bozuk;
peşin peşin yakamam ışıkları,
karşılık bekler geceleriniz.
Mevsim sonları susar,
birikir taksitler.

Adımıdır insanın;
kedilerin gözlerinde baş aşağı düşer.
Bıçağım olur benim de ayaklarım;
yürürüm kanlı kanlı,
odama sığmaz ölümler.

Kendine düşen kedileri diri diri gömerler.
Kışa gizlenir yakalanması muhtemel zanlı;
postalları görünse karlar erir,
silinir iz:
Kar yağarım ağlamaklı.


Berfin Bahar / Sayı 118 / Aralık, 2007