ÜVEY MANİFESTO

İç güveysiydim bu hayatta
Kapının eşiğinde kendine olmadık hayaller yaratan

Ne zaman özeleştiri yapsam
Aleyhime suç duyurusuna dönüştü kendi feryadım

Bundan geriye dönüş yok diyorlar
Olan oldu, bundan sonrası yarışın son turları

Bakıyorum herkesin elinden kaçmış hayat
Kim kimi arasa ne kendinde buluyor ne başkasında

Madem öyle bir desturla başlıyorum masala
Dişimi sıkıyorum, dilimi ısırıyorum, dünsüzleşiyorum

Yine de kalbimde kırıntılar kalıyor her vakit
İp koptuğu an beni eskiye fırlatıveren

Benim de bir şürekam varmış demek
Bir düş, bir kelime, bir şükür özlemi

Şeytanın günde dört kere dürttüğü ademin tekiyim
Afsız bir günaha karşı ömrünün dibine kadar zebani

Aşklar son buldu ama, buna bir harf daha eklemek olmaz
Kurutulmuş bir çiçek şimdi hayat kalbimizin satır arasında

Dedim ya içgüveysiydim... Horlandım, ezildim, üzüldüm
Sonunda benim kadar kimsesiz olduğunu anladı dünya

akatalpa / 79