Aşk Kırgını

bitmiş bir sevdanın neresindeyim
aşk nerede bitiyor nerede başlıyor ayrılık
bakıyorum göremiyorum
gözlerinin yitirdiğim anısındayım
ferah bir günün içinden geçiyorum
elimde akarsuya benzeyen çakıl taşları
solda güle oynaşa çocuklar gidiyor
sağda düşlerimi bölen duvarlar
yürüyorum kederle yan yana
içimde kırgın bir çocuğun kederi

eve dönüp yazıyorum bu şiiri
yeniden yeniden yazıyorum
biten bir aşkın kırgınlığıyla
biten bir dizenin kafıyesi oluyorum
sesim bir vakit geri dönüyor
akraba veda şiirlerinden
sesim git gide gömülüyor akşama
akşam nerede başlıyor, nerede
bitiyor, düşe kalka öğreniyorum

yeniden yazıyorum bu şiiri
içimde çoğalan nâzım kederi

Ahmet Ada
Kitap-lık Dergisi Mart-Nisan 2002 sayısı