güneşin ellerinden tut

kurumaya yüz tutmuş
gözyaşları biriktirdim
güneşin geviş getirmesidir
sizin “gece” dediğiniz

güneşin ellerinden tut

yürüyüşe çıkardığım
bulutlar ağlamaya gittiler
güneş, tükürdü yıldızları suratıma
yatağımda yıldızlar. yatamıyorum

güneşin ellerinden tut

ölüler konuşamaz
seslerini emzirir geceleyin
pazenlik şiir aldım
allı morlu etek dikeceğim

güneşin ellerinden tut

eskil fotoğraflarımı yırttım
düşümde tabutumu
taşıyan üç beş kişi gördüm
yorgunluğumu bilen yok

güneşin ellerinden tut

güneş batıyor. yakamoz oluyor gözyaşlarım
kağıt gemileri yüzdürüyor çocuklar
artık şiirleri beyaz mürekkeple yazıyorum
gecenin içine içine işliyorum dizeleri

güneşin ellerinden tut;

yeter!
saçına yaldızlı tokalar tak
mavilerini ve kırmızılarını giy
sokağa çık, ben uyumaya gidiyorum.