MERZİFONDA GÜN BATARKEN
Alıcın dibinde uyandım
dedim bak, serçeler hala buralı.
Tas tas gömdüm başımı kurnalara
peşkirle günahını aldım yüzümdeki kuşların.
Tohumun gerinmesi kuşkusuz benden yana
yeni gelinlerin yağmur sevinci
vaktin güz ilavesini çıkaran çınar
merzifonda gün batarken
başkent değiştiren faytonlar.
Benim vaktini su terazileriyle künklerle yükseldi
benim vaktini mendil kadar
bunu bilmez iş çıkışı beni yeryüzüne bırakan pars
hata günlüğümü tutan cırcır böceği
bilmez her taşın içinde ayrı bir dua olduğunu
çocukların deri değiştirirken okuduğu
Her yere geç kalırım
beni la fa tutar ardıç kuşları,
park heykelleri, şu yaşlı müezzin
dillerim göverir gökyüzünü övmekten
ısırgan otu benden başlar dünyayı sevmeye.
Kimseyi karşılamam sevinç çığlıklarıyla
yağmuru bile;
benim ustam alıç gölgeleridir sadece.
(üç nokta / 6)
