KAR TINILARI

Tane

patiskadan bir neşe alçacık penceremde
yavaşça kapanıyor yasakların üzeri
parmak hesabında daha acılar
takvimlerle işi yok beyaz günlerin

çocuktu kar, sevinçler çizerken yeryüzüne


tipi

güneşle geldiğin yalnız şehrimde
hangi gece el ele verdin karla
her güzel şeyin üstünü örtmese tipi,
değişmezdim gül ovamı bu yalçın dağla

seslendim gidişine -bu gürültü ne?-


çığ

gözlerinden koptu çığ, tam içime düştü
dizdi ufkuma en uzak gemileri
kolay kolay açılmazdı kalbimin önü 
bir kardelen bırakmasa kapıma kürekleri

çalışmak iyi gelir buz kesmiş harflerime


nisan

nerden çıktı dedim böyle yağarken
yeşilçamdan kaçmış bu mutlu son
kendi şarabına kendisi ilaç atmış
bir yere varır elbet saptığımız yol

akşamlardır kaçağım avunma treninde