BÜYÜLÜ İMGE

gökyüzünden ağırdır bir damla gözyaşı
kırık bir elmas parçası gibi sallanırken yanağında
sonsuz saltanatını sürüyor güzelliğin
imgelemin uğultulu uçurumlarında

ışık sarmaşıkları dolanır gözlerine
yankılanır yüzünde bir yabanıl yalnızlık
sıkıntının saatlerini çoğaltan beklemek
o kokunun bütün geçmişi anımsattığı yerde

geceleri avlanan korkunç hayvanlarca yokluğun
sevginin surlarını yıktığında kösnül karanlık
ruhunda kırbaç yankılarıyla bir köle
sabahlara dek ölür kendi kendine

yeniden yaşanır her şey, olduğu gibi eskiden
ne ihanet eden, ne de çok sadık en sevgiliye
yürekten gelen öfke, tümüyle adanmış yaşam
o bambaşka olan, o büyülü imgeye